Willa Marii Callas w Sirmione

Przy Via Catullo, w sercu Sirmione, znajduje się willa, która stała się symbolem spokoju i wielkości – dawna letnia rezydencja Maria Callas, światowej sławy sopranistka operowa. Ta willa, choć prywatna i zamknięta dla zwiedzających, pozostaje ikoną dla tych, którzy podziwiają legendarną śpiewaczkę i fascynujące życie, jakie prowadziła.

Dla tych, którzy odwiedzają Jezioro Garda, wycieczka do Sirmione nie byłoby kompletne bez oddania hołdu Marii Callas! Willa jest symbolem życia divy, miejscem, w którym znajdowała ukojenie i inspirację. Podczas spaceru ulicami miasta, poświęć chwilę na wyobrażenie sobie dźwięków jej głosu, śmiechu dzielonego z przyjaciółmi i cichych chwil, które spędzała w swoim ogrodzie.

Maria Callas może odeszła, ale w Sirmione jej obecność jest nadal odczuwalna, jej historia nadal opowiadana, a jej muzyka nadal ceniona. Willa Callas To część historii, świadectwo życia przeżytego z pasją i dziedzictwo, które przetrwa pokolenia.

Sanktuarium Diwy

Historia Villi Callas zaczyna się na początku lat 1950. XX wieku, kiedy to została kupiona przez Giovanni Battista Meneghini, bogatego przemysłowca z Werony, jako letni azyl. Meneghini, znany jako „król cegieł”, był nie tylko mężem Marii Callas, ale także jej menadżerem, odgrywającym kluczową rolę w jej drodze do międzynarodowej sławy. Willa, piękny trzypiętrowy budynek pomalowany na ciepły żółty odcień, wkrótce stała się azylem dla Callas, oferując jej bardzo potrzebną ucieczkę od presji sławy.

Maria Callas, urodzona w Nowym Jorku w 1923 roku jako Anna Maria Cecilia Sophia Kalogheròpoulos, była Grecko-Amerykanką, która sensacja w świecie opery. Jej potężny głos i pełne pasji występy przyniosły jej przydomek „La Divina„. Po rozwodzie rodziców wróciła do Grecji z matką i siostrą, ale ostatecznie wróciła do Stanów Zjednoczonych, zanim odnalazła swoje prawdziwe powołanie we Włoszech. To właśnie w Weronie, w słynnej Arenie, miała swój wielki debiut i poznała Meneghiniego, który później został jej mężem.

Sirmione, z zapierającymi dech w piersiach widokami na jezioro Garda i urokliwym historycznym centrum, oczarowało Marię Callas od chwili, gdy tam postawiła stopę. Półwysep, często nazywany „perła wysp i półwyspów„, zapewniło Callas spokojne otoczenie, dalekie od gwarnych miast, w których występowała. Zakochała się w spokojnej atmosferze, termach i kolorowych ulicach pełnych urokliwych sklepów.

Sama willa była sanktuarium, w którym Callas mogła się odprężyć i oddać swoim pasjom. Ogród, który nadal pozostaje w dużej mierze niezmieniony, był jednym z jej ulubionych miejsc do relaksu, a ona sama była bardzo dumna z wystroju willi, osobiście wybierając każdy mebel i dzieło sztuki. Najbardziej charakterystyczną cechą willi jest basen w kształcie jeziora Garda, co jest dowodem głębokiego związku Callas z tym obszarem.

Miejsce radości i rozpaczy

Przez kilka lat Villa Callas była miejscem szczęścia dla sopranistki. Często widywano ją spacerującą po Sirmione, wysyłającą pocztówki do bliskich i pijącą kawę w Caffè Grande Italia. Jednak to sielankowe życie nie trwało długo. W 1959 roku życie Callas przybrało dramatyczny obrót, gdy zakochała się w greckim magnacie żeglugowym Arystoteles Onassis, pozostawiając Meneghiniego i willę.

Willa stała się tłem końca małżeństwa Callas. Rozstanie zostało naznaczone napiętą i cichą kolacją, po której nastąpiła gorąca kłótnia, po której Callas opuściła Sirmione na dobre. Niegdyś radosny dom został sprzedany przez Meneghiniego i ostatecznie podzielony na prywatne apartamenty. Dziś zwiedzający mogą podziwiać willę tylko z zewnątrz, gdzie tablica upamiętnia obecność Callas i Meneghiniego w Sirmione.

Życie Marii Callas było jednym z dramatyczne wzloty i upadki, podobnie jak opery, które tak znakomicie wykonywała. Jej romans z Onassisem, zmagania z głosem i ostateczny upadek są częścią tragicznej narracji, która ją otacza. Jednak to w miejscach takich jak Sirmione, gdzie była najszczęśliwsza, jej dziedzictwo świeci najjaśniej.

Gwiazda wyraziła kiedyś chęć zakończenia swoich dni w Sirmione, nazywając to „raj na ziemi„. Chociaż zmarła w Paryżu w 1977 r., jej życzenie spełniło się w duchu. Miasto Sirmione stało się żywym pomnikiem jej pamięci, zapewniając, że Maria Callas na zawsze będzie pamiętana nie tylko jako wielka artystka, ale jako ukochana część społeczności.

Dziedzictwo Marii Callas w Sirmione

Pomimo jej odejścia, spuścizna Marii Callas pozostaje głęboko zakorzeniona w tkance Sirmione. Miasto objęło jej pamięć, poświęcając jej park i centrum kulturalne, gdzie odbywają się wystawy i wydarzenia na jej cześć. Każdego lata Festiwal Marii Callas gromadzi muzyków i fanów z całego świata, aby uczcić jej życie i muzykę.

Sirmione stało się miejscem, w którym duch Callas przebywa, gdzie można niemal usłyszeć echa jej głosu rozbrzmiewające na ulicach, po których kiedyś chodziła. Ludzie mają podtrzymywała jej pamięć przy życiu, przekazując opowieści o czasach, gdy najsłynniejsza śpiewaczka operowa świata nazywała ich miasto swoim domem.

Choć willa nie jest już dostępna dla zwiedzających, nadal fascynuje tych, których pociąga urok śpiewaka operowego. Przy pewnych okazjach w ciągu roku willa otwiera swoje drzwi dla wydarzenia specjalne i koncerty, oferując rzadki wgląd w świat, który kiedyś należał do Callas.

Odwiedzający Sirmione często zatrzymują się tam, choćby po to, by stanąć na zewnątrz i wyobrazić sobie, jak wyglądało życie w jej murach. Willa ze swoją spokojną fasadą i bogatą przeszłością przypomina czasy, gdy Sirmione było azylem kobiety, która pomimo międzynarodowej sławy znalazła spokój w cichym zakątku Włoch.